Επίσκεψη στον γέροντα (διδακτική ιστορία)

Νέος: Γέροντα πολλές φορές θέλω να νιώσω την χαρά που δίνει ο Θεός και πιάνω τον εαυτό μου να πηγαίνω στην εκκλησία σκεπτόμενος: «Άραγε τι θα μου δώσει σήμερα ο Θεός;» Αυτό είναι καλό γέροντα;;; 

Γέρων: Άκου να δεις παιδί μου. Είναι αλήθεια πολλές φορές ο Θεός μας χαρίζει την πνευματική χαρά, αυτό το αίσθημα αγαλλιάσεως, ειρήνης και Θείας ηδονής. Αυτό όμως δεν συμβαίνει πάντοτε. Ούτε και είναι απαραίτητο ότι αν θα κάνουμε κάποιο αγώνα… τόσες προσευχές, τόσες μετάνοιες, τόσες νηστείες ή αγαθοεργίες κλπ θα πρέπει ανάλογα ο Θεός να μας ανταμείψει και να μας δώσει την Χάρη που αναλογεί στις προσπάθειές μας. Όχι, αυτό δεν συμβαίνει παιδί μου! 

Η σχέση μας μαζί Του δεν πρέπει να είναι σχέση «δούνε και λαβείν»... Σου έδωσα τόσα Θεέ μου, άρα περιμένω άλλα τόσα. Αυτή η ορθολογιστική αντιμετώπιση της πνευματικής ζωής είναι προβληματική αλλά και κατά κάποιο τρόπο συνηθισμένη σε κάποιους ανθρώπους που ίσως να είναι «καινούριοι» στα πνευματικά. Έχει σαν αυτοσκοπό την βίωση των Θείων ηδονών και όχι απαραίτητα την αγάπη του Χριστού, που είναι ο σκοπός στην πνευματική ζωή. 

Νέος: Και πώς πρέπει δηλαδή να είναι η σχέση μας με τον Χριστό γέροντα; 

Γέρων: Η σχέση μας με τον Θεό παιδί μου, οφείλει να είναι σχέση ερωτική, όπως έλεγε ο Αγ. Πορφύριος! Σχέση θυσίας και αυταπάρνησης, απαλλαγμένη από κρυφές επιδιώξεις. 

Σχέση ολοκληρωτικού δοσίματος και όχι χλιαρότητας και μετριότητας. Όπως δηλαδή δύο πραγματικά ερωτευμένοι κάνουν τα πάντα ο ένας για τον άλλο χωρίς να σκέπτονται τι θα αποκομίσουν από την αγάπη τους. Έτσι και εμείς ας προσπαθήσουμε να μην περιμένουμε τίποτε -όσο αυτό είναι εφικτό-. 

Να λέμε στον εαυτό μας: «Εγώ θα κάνω ότι μπορώ για να Του δείξω την αγάπη μου και ο Πανάγαθος Θεός θα πράξει ότι είναι το καλύτερο για την ψυχή μου». Αυτό είναι το σωστό! Η τελεία αυταπάρνηση και ελπίδα στο μέγα έλεός Του. 

Με άλλα λόγια είναι σαν να κάνουμε πράξη το «γενηθήτω το θέλημά Σου». Σαν να λέμε δηλαδή: «Εγώ θα κάνω ότι μπορώ με την Χάρη Σου, και εσύ κάνε ότι θέλεις και αν θέλεις Θεέ μου». Έτσι να σκέπτεσαι παιδί μου για να αγαπήσεις τον Θεό. 

Αυτό εννοούσε και ο Αγ. Παΐσιος όταν έλεγε «Να έχετε πνευματική αρχοντιά!». Έτσι θα χτίζεις την πνευματική σου ζωή πάνω σε στέρεα θεμέλια παιδί μου. Αυτά άκουσε ο νέος και έφυγε ωφελημένος…

Μακαριος ο ανθρωπος που πρατει το θελημα του Θεου

Στις δυσκολίες της ζωής...

«Ιησού μου,
Εσύ που είσαι
η τέλεια λύση κάθε προβλήματος,
έλα να λύσεις και το δικό μου πρόβλημα,
τούτης της στιγμής.
Σωματικό,
ψυχικό, οικογενειακό,
συναισθηματικό, ερωτικό,
οικονομικό, εργασιακό,...
ή άλλο.

Και φέρε
το πιο αίσιο αποτέλεσμα.
Μακάρι, Κύριε,
η λύση σου να είναι ευχάριστη
και ξεκούραστη.
Για να τη δεχτώ χαρούμενα
και βολικά,
χωρίς αντίδραση κι αντίσταση.

Αν όμως μου φέρεις
πόνο και δάκρυ,
θύμισέ μου να κοιτώ πέρα απ’ αυτά,
στο τέλος.
Βοήθα με να σκέφτομαι
το συμφέρον
που κρύβεται πίσω απ’ αυτή τη στενότητα.

Όταν πονάω, Κύριε,
χάνομαι,
παραλύω και ξεχνάω…
Θύμισε μου,
ότι όλες Σου οι επεμβάσεις
ελευθερώνουν τελικά την ψυχή μου
από κάθε εξάρτηση
που φθείρει και καθηλώνει,
από τον εγωισμό
ότι εγώ έχω πάντα δίκιο.

Θύμιζέ μου…
Ότι η καρδιά μου
σίγουρα θα δυναμώσει
στον πόνο αυτό που περνώ.
Με όσα μου συμβαίνουν, Χριστέ μου,
προσεγγίζω τη σοφία και αγιότητα.
Κι όταν,
φτάνω στον πάτο της όποιας δοκιμασίας,
και παραιτούμαι τελείως και αφήνομαι,
τότε είναι που έρχομαι σε επαφή
με την απόλυτη μακαριότητα.
Που ήδη υπάρχει μέσα μου
βαθιά.

Τότε αγγίζω το άγιο Πνεύμα Σου.
Τότε συναντιέμαι μ’ Εσένα τον Ίδιο,
που ντύθηκα στο Βάπτισμά μου.
Και μια ειρήνη παράδοξη
και υπερκόσμια
που δεν στηρίζεται σε κάτι,
ανθίζει
μέσα στο χάος
της ψυχής μου.

Διότι πλέον,
μες στο σκοτάδι της απόγνωσής μου,
ακούστηκε η δική Σου
καταρρακτώδης φωνή:
" γενηθήτω Φως
και ειρήνη και δύναμη και χαρά " !
Και γίνεται.
Αμήν!»

(π.Ανδρέας Κονάνος)

Οι Ρώσοι στο Άγιον Όρος

Γράφει ο Ιωακείμ Αθ. Παπάγγελος, Αρχαιολόγος

Η πρώτη γνωστή αναφορά για την παρουσία Ρώσσων μοναχών στο Άγιον Όρος θεωρείται η υπογραφή του ηγουμένου της Μονής «του Ρôς» Γερασίμου σε έγγραφο της Μεγίστης Λαύρας, του 1016: +Γερασιμος μοναχός ελεω Θεού πρεσβυτερος και ηγουμενος μονις του Ρôς μαρτυρον υπεγραψα:+

Η μονή του Ρôς ταυτίζεται με την Μονή του Ξυλουργού, δηλαδή με την σημερινή Σκήτη Βογορόδιτσα. Στην απογραφή των κειμηλίων της Μονής, το 1142, συμπεριλαμβάνονται, πέραν των άλλων, και 49 εκκλησιαστικά «βιβλία ρούσικα», χωρίς να γίνεται αναφορά σε άλλα βιβλία. Το γεγονός ερμηνεύεται ως μία καλή ένδειξη του ότι οι ακολουθίες στην Μονή γίνονταν στην ρωσσική γλώσσα.

Πάτερ, δεν πρέπει να έχω θέλημα;

Ερ.: Πάτερ, δεν πρέπει να έχω θέλημα;

Απ.: Εκ της φύσεως υπάρχει το θέλημα στον άνθρωπο. Το οποίο χωρίζεται στο φυσικό και στο γνωμικό θέλημα (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής).

Το φυσικό θέλημα είναι η δυνατότητα του λογικού όντος να θέλει, αλλά το τί θέλει διαμορφώνεται από την γνώμη του ανθρώπου και αυτό συνιστά το γνωμικό θέλημα.

Ο Χριστός έγινε άνθρωπος, χωρίς γνωμικό θέλημα, διότι το φυσικό Του θέλημα ολοκλήρωνε την ανθρώπινη φύση και ο ίδιος ήταν αναμάρτητος.

Δεν μπορούσε δηλαδή να αμαρτήσει, όπως σαφώς και δεν ήθελε, μιας και «θέλειν και δύνασθαι» ταυτίζονται στην Θεανθρωπότητά Του.

Πρέπει και εμείς λοιπόν να ταυτίσουμε το γνωμικό με το φυσικό μας θέλημα.

Άρα ο κάθε άνθρωπος έχει θέλημα, εκ των πραγμάτων, το θέμα είναι όμως να θέλει αυτό στο οποίο η ανθρώπινη φύση έχει κληθεί να γίνει μέσω του φυσικού θελήματος. Δηλαδή θεός.

Είναι αδύνατον να σωθεί κάποιος εάν δεν θέλει να σωθεί. Ο ίδιος ο Κύριος λέγει «όστις θέλει…» δηλαδή ξεκάθαρα παρουσιάζει την σωτηρία σαν επιλογή-θέληση του κάθε ανθρώπου.

Ο άνθρωπος λοιπόν θέλει, είναι στην φύση του…το θέμα είναι τί θέλει, που τον οδηγεί αυτό το θέλημά του.

Συζήτηση με τον π. Στυλιανό Μακρή

Ιωσήφ Βατοπεδινός- Τότε το θέλημα του Θεού καλύπτεται καθώς ο ήλιος από τα σύννεφα!

Η επιθυμία μας συγκεντρωνόταν στην γνώση του θείου θελήματος. Με ποιό τρόπο μπορεί κάποιος να γνωρίσει το θείο θέλημα; Μας έλεγε· «γι’ αυτό ρωτάτε, παιδιά, που είναι το βασικότερο πράγμα;».
Εμείς τον προκαλούσαμε με περισσότερη περιέργεια· «μα, Γέροντα, δεν είναι πλήρως γνωστό το θέλημα του Θεού διαμέσου των Γραφών και όλης της θείας αποκαλύψεως; Τί άλλη απορία πρέπει να έχουμε εμείς ως μοναχοί, αφού τα πάντα είναι στη ζωή μας κανονισμένα;».

Και ο Γέροντας απαντούσε: «Ο Θεός να σας δώσει “σύνεσιν εν πάσιν”. Ο όσιος Νείλος ο Καλαβρός ευχόταν να του δοθεί “νοείν και λέγειν κατά το θείο θέλημα”. Περιεκτικά, η αγαθοεργία και κάθε άλλη εντολή είναι θέλημα του Θεού, αλλά η λεπτομέρεια που το συνοδεύει είναι άγνωστη· “τίς γαρ έγνω νουν Κυρίου;” και πάλι· “τα κρίματα Κυρίου ωσεί άβυσσος πολλή”. Το θείο θέλημα δεν διακρίνεται μόνο από τον χρόνο, αλλά και από τον τόπο, τα πρόσωπα, τα πράγματα, καθώς και από την ποσότητα, τον τρόπο και, την περίσταση. Και μόνον αυτό; Ο ίδιος ο άνθρωπος, όταν αλλάζει διάθεση, μεταβάλλει πολλές φορές και την θεία απόφαση.
Ως εκ τούτου δεν είναι αρκετό να γνωρίζει κάποιος την γενική έκφραση του θείου θελήματος. Χρειάζεται να έχει και την ειδική κρίση του θέματος που απασχολεί, γιατί μόνο έτσι είναι βέβαιη η επιτυχία. Ο κύριος στόχος του θείου θελήματος είναι η έκφραση και εκδήλωση της θείας αγάπης, γιατί ο σκοπός όλων των κινήσεων μας είναι να γευθούμε το πλήρωμα της αγάπης Του. Εφόσον “καν τε ζώμεν καν τε αποθνήσκωμεν του Κυρίου εσμέν”, άρα το θέλημα που ζητάμε -όσο και αν φαίνεται ότι είναι προσωπικό ή κάποιου από τους γνωστούς μας- έχει το κέντρο του βάρους του στο θείο Πρόσωπο, για χάρη του οποίου “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”.
Ξεχνάτε την Κυριακή προσευχή στον κήπο της Γεθσημανή. “ει δυνατόν παρελθέτω… πλην ουχ ως εγώ θέλω αλλ’ ως Συ”. Κάθε προσπάθεια που γίνεται με σκοπό την υπακοή στο προσκυνητό θείο θέλημα, αν δεν έχει ως βάση την αγάπη προς Αυτόν, κινδυνεύει να είναι ανθρώπινη ενέργεια, ή καλύτερα αδυναμία!
Αν κατά τον Παύλο οφείλουμε “υποτάσσειν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού”, γιατί “ουκ εσμέν εαυτών”, πώς θα γίνει συνειδητό στον υπήκοο, αν δεν γίνει με ακρίβεια γνωστό το θέλημα του Θεού για την περίπτωση αυτή; Άλλωστε και η θεία Χάρις που ακολουθεί, προς την οποία και σπεύδουμε, φανερώνεται μόνο στην τελεία υπακοή.
Όταν λοιπόν θέλετε να μάθετε το θέλημα του Θεού, θα αφήσετε τελείως το δικό σας μαζί με κάθε άλλη σκέψη ή πρόγραμμα, και με πολλή ταπείνωση θα ζητήσετε στην προσευχή σας την επίγνωσή του και ό,τι θα φανερωθεί ή θα βαρύνει στην καρδιά σας κάντε το και θα είναι το θέλημα του Θεού. Όσοι έχουν περισσότερη παρρησία και καλή συνήθεια να προσεύχονται γι’ αυτό, ακούν μέσα τους ευκρινέστερα την “πληροφορία”, γίνονται προσεκτικότεροι στη ζωή τους και δεν κάνουν τίποτε χωρίς θεία πληροφορία.

Τί είναι η Θεία Χάρις;

Οι άνθρωποι συχνά επικαλούνται τη Θεία Χάρις, ιδιαίτερα στις δύσκολες στιγμές. Γνωρίζουμε, όμως, πραγματικά τι είναι η Θεία Χάρις; 

Θεία Χάρις, είναι η δύναμη εκείνη που προέρχεται από το Θεό, διά της οποίας ο αμαρτωλός άνθρωπος μπορεί να οικειοποιηθεί το λυτρωτικό έργο του Χριστού.
Θεία Χάρις είναι η δύναμη εκείνη που μπορεί να τον βοηθήσει να πετύχει τη σωτηρία του. Χρειάζεται όμως προσοχή.
Λέγοντας θεία χάρη, δεν εννοούμε μια δύναμη αόριστη και απροσδιόριστη που δεν είναι στην ουσία του Θεού, αλλά δημιουργείται από το Θεό για να βοηθήσει τον άνθρωπο να σωθεί. Τέτοια αντίληψη δεν είναι σωστή.
Τό κτιστό δεν μπορεί να βοηθήσει δραστικά τον άνθρωπο να σωθεί, αλλά το άκτιστο, ο άκτιστος Θεός.
Η θεία χάρη ανήκει ουσιαστικά στη φύση του Θεού. Ταυτίζεται με τη θεία ενέργεια.
Είναι ο ίδιος ο Θεός ο εκφραζόμενος στις θείες του ενέργειες «ἐν τοῖς ἐκτός»
ἀποκαλυπτόμενος στόν κόσμο καί σώζοντας τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἁμαρτία.
http://www.dogma.gr/diafora/ti-einai-theia-charis/38918/

Για την ταπείνωση, που αποκτάται μέσω των πειρασμών

Διονύσιος Ιερομόναχος (+)

Από αυτά που έχω να πω, άγιοι Πατέρες, παρακινούμενος από την αδελφική αγάπη, και από την εντολή του Θεού, αν και δεν είμαι ικανός, και έχω ανάγκη από τις ευχές σας, όμως κάθε ένας έχει από τον ευεργέτη μας Θεό χάρισμα, άλλος ένα, και άλλος άλλο, όπως ο Κύριος θέλει. Όσα είναι σύμφωνα και δεκτά στην Ορθόδοξη και Ανατολική Εκκλησία, είναι του Πανάγαθου Θεού, εάν δε υπάρχει κανένα νόθο, οφείλεται στην αγνωσία και αμάθειά μου και παρακαλώ την αγάπη σας, να με διορθώσετε με τη συμβουλή σας. Παρακαλώ δε ακόμη την αγάπη σας, να με θυμάστε στις προσευχές σας, και να παρακαλείτε τον Κύριο να ανοίξει τα μάτια της ψυχής μου και να φωτίσει το σκότος μου.

Δεν υπάρχει άλλο καλύτερο στον άνθρωπο από όλα, ούτε στον ουρανό, ούτε στη γη ούτε σ΄ όλη τη δημιουργία του Θεού, από το να κερδίσει τη Βασιλεία των Ουρανών, και δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο και πικρότερο από το να ξεπέσει απ’ αυτή. Αλλοίμονο στη ψυχή που θα βρεθεί έρημη από τη χάρη του Θεού στην ώρα του χωρισμού από το σώμα· και ποιός μπορεί να καταλάβει τον πόνο και τη θλίψη της; Κανένας δεν μπορεί, μόνον αυτή. Ποιός μπορεί να διηγηθεί ή να καταλάβει την χαρά και αγαλλίαση της ψυχής που θα αξιωθεί να βρεθεί εκείνη την ώρα συντροφευμένη με τη χάρη του Θεού; Κανένας άλλος παρά μόνον οι όμοιοί της. Μακάρι ο Πανάγαθος Κύριος να μας αξιώσει όλους της δεξιάς μερίδας της χάριτός του. Γι’ αυτό μας έπλασε ο φιλάνθρωπος και πανάγαθος, για τα δεξιά, και όχι για τα αριστερά· για την Βασιλεία του, και όχι για την κόλαση.

Και πολύ χαίρεται με όλα τα ουράνια τάγματα, όταν η ψυχή αξιωθεί να λάβει τη χάρη του, όπως το λέει. «Χαρά γίνεται στον ουρανό για κάθε αμαρτωλό που μετανοεί». Και πάλιν λυπάται ο πανάγαθος Κύριος όταν αποτύχει· όπως έκλαυσε την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα. Ας προσπαθήσουμε λίγο αδελφοί, να χαροποιήσουμε τον Κύριο και Δημιουργό μας, για να μας χαροποιήσει και αυτός αιωνίως. Και πώς μπορούμε να τον χαροποιήσουμε; Εάν τηρήσουμε τις εντολές του, γιατί οι εντολές του Χριστού δεν είναι βαριές, αλλά πολύ ελαφρές. Το θεμέλιο σε όλες είναι η ταπείνωση. Όποιος λοιπόν αρχίζει από την ταπείνωση που δεν είναι κοπιαστική, αμέσως τον ανεβάζει ο Κύριος στην πραότητα και από την πραότητα τον αξιώνει του μακαρίου πένθους, και με αυτό συμφιλιώνεται με αυτόν, και δέχεται βοήθεια, και εφαρμόζει όλες τις θείες εντολές του. Τότε χαίρεται ο Πανάγαθος Κύριος με την προκοπή μας.

Η μακαρία ταπείνωση, αποκτάται πρώτον με την υπομονή στους πειρασμούς, με τη σιωπή, με την κακοπάθεια, με την καταφρόνηση, και με την θεληματική πτωχεία. Οι πειρασμοί που μας έρχονται από τους δαίμονες, είναι αυτοί: μας ενοχλούν οι λογισμοί της πορνείας, του φθόνου, της κενοδοξίας, της φιλαργυρίας, της γαστριμαργίας, της ακηδίας, και άλλοι διάφοροι. Αλλ’ όταν τους πολεμούμε, τότε όχι μόνον δεν μπορούν να μας βλάψουν, αλλά μας προξενούν και την ταπείνωση· αν τους δεχόμαστε, μας βλάπτουν πολύ, και αντί ταπεινούς μας κάνουν κενόδοξους.

Πειρασμοί του σώματος είναι οι ασθένειες, σωματικές ζημιές, ενοχλήσεις από κακούς ανθρώπους, κατηγορίες, συκοφαντίες, βρισιές, διωγμοί, αδικίες και καμιά φορά ξυλοδαρμοί. Εάν υπομένουμε και δεν εκδικηθούμε, μας προξενούν μεγάλη ταπείνωση, και βαθύτατη ειρήνη στην καρδιά· εάν δεν υπομένουμε την ασθένεια, και γογγύζουμε στους ανθρώπους που μας ενοχλούν και τους αντιμιλούμε προσπαθώντας να εκδικηθούμε, μοιάζουμε με εκείνους που κλωτσούν τα καρφιά με γυμνά πόδια. Αυτοί το μόνο που κερδίζουν είναι μεγάλη λύπη και ταραχή στην καρδιά και πολλή σύγχυση στους λογισμούς.

O Αγγελος τού σπιτιού

Ο Αγγελος του σπιτιού προστατεύει τον ιερό αυτό χώρο που στεγάζει τις εικόνες του Θεού, αλλά και όσους ζουν μέσα σ’ αυτό, ακόμη και αν δεν έχουν λάβει το Άγιο βάπτισμα, όπως είναι τα αβάπτιστα παιδιά των χριστιανών, αλλά και όσους ζουν σύμφωνα με τους νόμους του Θεού, αλλά δεν γνώρισαν ακόμη την ορθή πίστη.

Δεν επιτρέπει στα πονηρά πνεύματα να μπουν μέσα και να πειράξουν την οικογενειακή θαλπωρή, αν οι ίδιοι οι κάτοικοι του χώρου δεν το επιτρέψουν με τη ζωή τους. Είναι διαταγμένος από τον Θεό, κάθε άγγελος που προστατεύει ένα σπίτι, αν δει στις ψυχές των ανθρώπων, απλότητα και ευγένεια, στοιχεία που δηλώνουν πως είναι παιδιά δικά Του, όχι απλά να προστατεύουν αυτόν τον οίκο από πονηρά πνεύματα, αλλά να απομακρύνουν και φθονερούς ανθρώπους σταλμένους από τον Εωσφόρο, που θα ήθελαν να μπουν και να κάνουν κακό. Μα πόση εξουσία δίνετε εσείς οι άνθρωποι στον σατανά να σας πειράξει μέσα στο ίδιο σας το σπίτι, όταν του χτίζετε τον θρόνο του και από κει τον αφήνεται να μολύνει σιγά-σιγά τις αισθήσεις σας και να καταστρέφει την ψυχή σας, δίχως να βλέπετε τις πληγές που σας επιφέρει!

Και το φοβερότερο είναι πως τον αφήνετε όλο και πιο πολύ να σας απομακρύνει από τον Ουράνιο Πατέρα σας και από την χάρη του Παναγίου Πνεύματος.Οι άγγελοι των σπιτιών χαίρονταν όταν έβλεπαν παλαιότερα την οικογένεια ενωμένη να προσεύχεται στο εικονοστάσι και να δοξάζει τον Θεό. Οι ίδιοι μετέφεραν ο καθένας την ευωδία των προσευχών των ανθρώπων του οίκου που προστάτευαν και την ανέβαζαν στον θρόνο του Θεού, ζητώντας από τον Δημιουργό τους να στείλει περισσότερη θεία χάρη στο σπίτι αυτό. Και ο Θεός άκουγε τις ικεσίες τους και όλο και πιο πολύ ευλογούσε τον οίκο που Τον δόξαζε.

Μα σήμερα λίγοι είναι οι άγγελοι που φτάνουν στον θρόνο Του Θεού, αφού τα χέρια τους είναι άδεια από προσευχές και ευχαριστήριους ύμνους. Γι’ αυτό όταν βλέπουν κοντά στο σπίτι που προστατεύουν, άλλους αγγέλους να χαίρονται επειδή αυτοί φυλάνε θεοσεβούμενους ανθρώπους, ταπεινά εκλιπαρούν να προτρέψουν και να φωτίζουν τους ανθρώπους που ζουν εκεί να παραδειγματίσουν και τους δικούς τους, αφήνοντας να φανούν οι ευλογίες που τους στέλνει ο Θεός. Μα πόσο πάλι θλίβονται όταν ζηλόφθονα φέρονται οι δικοί τους προστατευόμενοι, βλέποντας την χαρά των συνανθρώπων τους, αντί να ωφεληθούν από τις ευλογίες που τους δίνει ο Θεός σαν ανταμοιβή για την θεοσεβούμενη ζωή τους.
Διαβάστε εδώ:  «Έχω εντολή από τον άγγελό μου να μην πω σε κανέναν τίποτα….»

Αγαπημένα παιδιά του Θεού, να ξέρετε προς παρηγοριά και δύναμη δική σας, πως έχει δοθεί εντολή σε κάθε άγγελο φύλακα σπιτιού, στα εφιαλτικά χρόνια που ήδη ξεκίνησαν, όσα σπίτια επαναφέρουν το θρόνο του Θεού, εγκαταστήσουν το εικονοστάσι και το προσευχητάρι τους με όλες τις ευλογημένες συνήθειες ευλάβειας προς τον Ουράνιο Πατέρα μας, να προστατέψουν τα σπίτια αυτά και να φροντίσουν θαυματουργικά ώστε να μην τους λείψουν τα απαραίτητα υλικά αγαθά. Επίσης τους έχει δοθεί η άδεια να διατηρούν την ειρήνη και τη γαλήνη του σπιτιού και να μην επιτρέψουν στο σατανά να σπείρει μέσα σ’ αυτό, την ταραχή και τον εφιάλτη που θα επικρατεί παντού».